Welkom bij ons magazine
bio

Daisy Rimbaut

Ik ben achtenvijftig, opgeleid als master in de moraalwetenschappen UGent, woon in de Vlaamse Ardennen met man en dieren. Ben moeder van twee dochters. Onlangs beslist om eindelijk te gaan schrijven over het onderwerp dat me zowel privé als professioneel het meeste boeit: relatieverslaving. . Dit is dus mijn eerste stapje. En het smaakt naar meer. 

Lees meer

Verbale molestatie

( 4 minuten leestijd)

Het stootte me altijd al af en het maakt me boos, mensen die je bellen of bezoeken en de hele tijd alleen maar over zichzelf en hun leventje klepperen.
Ik weet niet of het toeval is- ik denk het niet- maar dit soort mensen is meestal niet eens in staat een verhaal te vertellen.
Want laat me duidelijk zijn: ik luister graag naar anderen. Niets fijner dan rustig samen zitten met een glas wijn en luisteren naar iemands belevenissen maar dan vooral ook naar hoe ze die ge-beurtenissen zelf ervaren en met welke gewetens- vragen, di-lemma’s ze worstelen. Of welke boeken ze graag lezen en waar-om. Een uitwisseling van ervaringen, gedachten, meningen. Heerlijk als het klikt.
Maar laat ik nu net vooral mensen kennen die niet stoppen met ratelen, niet geïnteresseerd zijn in mijn mening erover, laat staan in mij zelf.
[…]

Lees meer

Allegorie

(1 minuutlijstijd)

Een doodgewone vrouw. Niet mooi, niet slim, niet succes-vol. Gewoon goed genoeg Ze leeft haar saaie grijze-muizen-leventje.
Behalve op woensdag. Dan sluit ze de gordijnen, kleedt zich uit en neemt haar zware flogger zweep met spijkers. Na een tweetal slagen op haar rug komt ze in een soort trance. Meestal eindigt deze wekelijkse uitspatting buiten bewust-zijn op de keukenvloer.
Er is dan geen pijn.
[…]

Lees meer

Liefdesziek

(5 minuten leestijd)

‘Schatje, alsjeblief, stap uit. Ik ben zo blij dat je me wil zien. Laat me je vasthouden. Please, waarom huil je nu? ’Jan weet dat hij voorzichtig moet zijn als Karen zo’n bui heeft. Hij opent het portier en hurkt naast haar neer.
Ze laat haar hoofd in zijn nek zakken en slaat haar armen om hem heen. ‘waarom ik huil? Omdat…omdat ik niet meer kan. Ik hou dit hele gedoe niet meer vol. Ik kan het niet meer, echt niet… Twaalf jaar…., dit is, dit is…een marteling. ‘

[…]

Lees meer
X