Welkom bij ons magazine
bio

Emmie de Vries

Emmie is in 1980 geboren in een klein dorpje in Friesland. Vanaf het moment dat ze leerde lezen, las ze alles wat ze in handen kreeg. Na het lezen van twee van de boeken van Irmgard Smits ontstond de droom om zelf schrijfster te worden en tegelijk ook het geloof dat ze schrijfster kon worden. […]

Lees meer

Liefde in oorlogstijd

deel III Vrijheid

(10 minuten leestijd)

Woensdag 6 februari 1946
Negen maanden nadat Nederland bevrijd is, en precies vijf jaar nadat Daniël en Janneke elkaar tijdens de Elfsteden-tocht hebben ontmoet, heeft het leven op de boerderij zijn vooroorlogse ritme bijna weer hervonden. En toch is niets meer hetzelfde. Daarvoor is er te veel gebeurd.
Natuurlijk bleef het geen geheim dat er bij de Adema’s een jongen rondliep die niemand kende. En hoewel ze alle-maal hier en daar lieten vallen dat hij een aangetrouwde neef uit Rotterdam was, die vanwege psychische problemen een tijd op het platteland doorbracht, wisten veel mensen in het dorp ook wel dat dat niet waar was.
[…]

Lees meer

Liefde in oorlogstijd

deel II Gevaar

( 17 minuten leestijd )

Zondag 6 juni 1943

Janneke schrikt op als ze midden in de nacht wakker wordt van een hard geluid. De regen klettert op het dakraampje boven haar, maar dat is niet wat haar gewekt heeft.
Nu hoort ze het weer.
Het is een gebonk.
Er wordt op de voordeur gebonkt. Dat is vreemd. Die wordt bijna nooit gebruikt.
In de slaapkamer van haar ouders hoort ze gestommel. Even later loopt vader, mopperend op de onverlaat die hem zijn nachtrust niet gunt, de trap af. Janneke werpt een blik op het wekkertje naast haar bed, kwart over twee. Wie kan dat nou zijn op dit tijdstip? Nog wel op zondag en met dit weer. Haar hart bonst in haar keel. Komen de Duitsers hen halen? Maar waarom?
[…]

Lees meer

Jan wil voorlezen

deel III van III

( 6,5 minuut leestijd)

Twee dagen later voel ik me goed genoeg om de bedstee te verruilen voor de woonkamer. Eindelijk kan ik weer aan tafel zitten in plaats van de hele dag liggen.
Vanochtend kwam Anna langs, met kleine Jan. Geheel tegen zijn gewoonte in heeft hij geen woord gezegd. In het uur dat hij aan tafel zat, op zijn vaste plek links van mij, keek hij alleen maar naar mij. En naar de keuken. Anna werd er kribbig van.
‘Zeg toch eens wat tegen je grootmoeder, ik word ner-veus van dat zwijgen van jou,’ mopperde ze. Je zou toch denken dat ze het wel even lekker vond, die stilte. Meest-al verwijt ze Jan dat hij nooit zijn mond houdt. Nu ra-telde ze zelf aan een stuk door. Over van alles, behalve over wat er is gebeurd. O, ze heeft wel gevraagd of ik me beter voelde en of ik nog iets nodig heb. Ze had een warme maaltijd meegenomen en heeft wat opgeruimd in mijn huis. Maar geen enkele keer vroeg ze of ik enig idee heb wat me is overkomen. Ik heb haar een tijdje geob-serveerd en het viel me op dat ze rode ogen had, dat haar haar was losgeraakt uit de lage staart op haar rug en dat haar handen trilden. Ik kreeg de indruk dat het niet Jan was die haar nerveus maakte.
[…]

Lees meer

Liefde in oorlogstijd – IJskoud

Deel I

( 17 minuten leestijd)

Donderdag 6 februari 1941

Het is ijskoud en nog donker als Janneke Adema haar schaatsen onderbindt op een bankje bij de Oldehove in Leeuwarden. Haar vingers zijn nu al zo koud dat het moeilijk is om de veters van haar houten schaatsen strak te trekken. Ze wrijft haar handen hard tegen elkaar om ze warm te maken en doet dan een nieuwe poging.
Toen ze van huis ging vanochtend zag ze op de thermometer aan de muur van de stal dat het -16 was. Prima temperatuur voor goed ijs en een Elfstedentocht, maar voor je vingers is het minder. Als ze straks in beweging is zal het wel beter gaan. Ze heeft een pyjamabroek en een pyjamabroek onder haar rok aangetrokken en onder haar gebreide trui heeft ze kranten gestopt om de warmte vast te houden. Haar winterjas heeft ze er nog overheen gedaan. De nieuwe muts met bijpassende sjaal en handschoenen die ze van Sin-terklaas kreeg heeft ze ook nog aangetrokken.
Als haar schaatsen goed vastzitten, zet Janneke een paar voorzichtige slagen op het ijs. Ze moet even haar slag vinden en het is nog steeds erg donker.

Lees meer

Jan wil voorlezen

deel II

( 10 minuten leestijd)

Een half uur later ga ik weer aan tafel zitten. Het bord pap staat voor me. Zoals altijd gemaakt van karnemelk, wit-tebrood, anijszaad en een beetje siroop.
Ik heb niks raars kunnen ontdekken in de keuken. Ik heb echt goed gekeken. Het kleine keukentje heeft na al die jaren geen geheimen meer voor me en ik hou van orde. Alles heeft een vaste plaats. De lepeltjes lagen nog in de la van de kast, alle potten en pannen stonden nog op hun plek en ook in de voorraadkast zag ik niks raars. Het eni-ge wat opviel was dat de karnemelk nog op het aanrecht stond. Zelf had ik dat meteen weer in de kelder gezet uit angst dat het morgen niet meer goed is, maar Pieter is natuurlijk geen huisvrouw.
Ik begin te twijfelen. Heb ik me de ongemakkelijke blik in Pieters ogen verbeeld? Hecht ik te veel waarde aan het feit dat Jan hem zo aanstaarde? Mijn god, ik word toch niet seniel?
[…]
(deel II)

Lees meer

Jan wil voorlezen

deel I

(9 minuten leestijd)

Misschien mag ik het niet zeggen als oma, maar Jan is mijn liefste kleinkind. Hij is de jongste, vernoemd naar wijlen mijn man en het zorgenkindje van de familie.
Toen mijn dochter ruim zes jaar geleden kwam vertellen dat zij en Pieter weer een kind zouden krijgen sloeg de schrik me om het hart.
‘Het komt wel goed, moeder,’ probeerde Anna me gerust te stellen. ‘Het is al zeven ‘Moeder, wat goed u weer te zien.’ Pieter kijkt me vrolijk aan als hij door de voordeur mijn woonkamer instapt. Achter zich trekt hij de kleine Jan mee alsof hij hem onder protest moet mee.
[…]

Lees meer
X