Fatima Aiddouch. Geboren in 1977 in Guelmin (deur van de Saraha waar de wegen nog van zand waren). De eerste week van 1981 vloog ze voor het eerst naar Nederland, blij met haar eerste schoenen, ondanks dat ze te groot waren. Haar oorbellen waren draden met knopen. Vier jaar dacht ze dat haar oom haar […]
Lees meerAuteur: Fatima Aiddouch
Gevangen in de achtbaan van mijn dochter…
( 4 minuten leestijd )
Hoi…Ik ben Saskia en vol schuldgevoelens. Het schreeuwt letterlijk al mijn pijn!!! Ok…effe terug naar mezelf.
Delete mijn vorige tekst. Wis die letters.
Opnieuw mijn verhaal…
Oké oké
Nu ga ik beginnen met alles. Nou…in ieder geval mijn kant van het verhaal. Ieder verhaal heeft drie kanten. Haar kant, mijn kant en de waarheid. Toch???
Ik heb mijn dochter Elisabeth jaren niet gezien en uit het niets nam ze contact. Ik in extase…happy dancing, maar moet mijn gevoelens op ijsklontjes zetten.
“Mam ik mis je”: Tranen voelen als zoutzuur. Zo diep branden ze mijn huid.
[…]
Laat je dan los…?
Laat je dan los…?
Liefde loopt in verschillende wegen
Hart overstroomt voor je ouders
Je kinderen een heerlijke warme regen
Pure vrienden pilaren van schouders
Laat je dan los?
Wanneer ik mezelf verlies
Sluipend verander in een diepvries
Misschien het verkeerde pad kies
Vergeef je dan mijn acties
Laat je dan los?
[…]
Lees meerMijn klanken
Hoor de klanken die ik maak
Luister naar mijn melodie
Geluid van snaren die ik raak
Intense ritme van emotie
Pure wind fluit langs mijn gezicht
Een klein briesje fluistert in mijn oor
Ik adem diep en luister naar jouw gedicht
Kippenvel vult mijn gehoor
[…]
Lees meerVerandering
Ik speel met mijn vingers terwijl je naar me kijkt
Slik oneindige woorden uit onzekerheid
Levenservaring leerde me dat niets is wat het lijkt
Zoveel beloftes…uiteindelijk voert iedereen zijn strijd
[…]
Lees meerBen ik echt wie ik moet zijn…
Wanneer je kijkt naar je leven,
maar echt elke seconden terugdenkt?…
(Meestal vanaf 40+…niet lullig, gewoon eigen ervaring)
Jaren zijn vervlogen en nu achteraf voelt het in een oogop-slag.
In een oogwenk zijn we veranderd. Sommigen gegroeid en sommigen blijven steken.
In onze reis die vage herinneringen zijn die onze dromen onbewust vervullen en ervaringen hoe slecht ze soms ook waren een les of een litteken vormden.
[…]
Lees meerGebroken ziel
Zenuwen vertonen storingen
Hoofd soms onverwachts een schok
Loze stekkers blijven me omringen
Verdraaid blijft deze klok
Lopend door diepe rode oceanen
Toch verdrinken doe ik niet
Vol bloed vullen mijn tranen
Uit glasscherven bestaat dit verdriet
[…]
Memories
Beetje bij beetje veranderen herinneringen tot as
Het vervagen van mijn gezicht
Van mijn geluid en wie ik was
Mijn energie…Mijn reflecterende licht
Dit proces niet te stoppen
De cirkel van het leven
Bij het schrijven voel ik mijn hart kloppen
Kippenvel zo dik…ik moet ervan beven
Onbeantwoorde vragen blijven aan me kleven
Angst voor het hiernamaals in me geweven
[…]
Lees meer