De roos is gesnoeid
het najaarsfruit geborgen
de drift werd onderploegd
het talhout saamgebonden
de winters werden koud
en zonder ongestuim
de weemoed
feller dan het bloed
maar soms
[…]

Ik mis je
ik mis je hart-
en been doordringend
maar ik ril om de kruik
die ik zacht van zinnen
uit mijn gemoed heb gelicht
en die nu
langs klip en rif
naar je toe moet zeilen
van verwachting broos.

Uit de hooiberg der taal
heb ik de eerste regel
van een liefdesgedicht gelicht
broos geluk
van eigen teelt
kwetsbaar
[…]

Tussen de stilte van je lippen
heb ik mijn tenten opgezet
op je roerloos meer
mijn zeilen blind gelegd
aan je blanke borst
mijn oud verdriet gestild
[…]

De grens tussen de hemel en de zee verdween
alles was dezelfde doorzichtige nevel,
witte rijm of matglanzende parels.

In de lucht dreef een boot met stralend zeil
stil als een door de sneeuw getoverde luchtspiegeling
stil als licht in een windstille omgeving,

zoals een hostie van licht
op het dienblad van de rustende wind.

Ik ga zitten op het balkon om te kijken naar de nacht.
Mijn moeder zei me dat het de moeite niet loonde
om neerslachtig te zijn.
Beweeg je, doe iets, schreeuwde ze me toe.
Maar ik heb nooit veel talent gehad om gelukkig te zijn.
Mijn moeder en ik waren heel verschillend,
en we hebben elkaar nooit kunnen begrijpen.
[…]

Een milde winterse avond
gekleed in donkere zijde.
In de nevel licht een ster op,
en valt daarna ook in slaap.
[…]

Ik speel graag op de zwarte toetsen
omdat ik geloof dat nachtmuziek
de sleutel is die naar de droom toe leidt.
Ik hou van droommuziek die
reëler is dan al de thee in China
dan al de koffie in Guadalupe.
[…]

Het bed heeft zich
ver van de wand verplaatst, de beweging
is groot, binnen twee weken
Staat het op de Piazza Navona of
We zeilen mond aan mond door de bergen als
De lakens maar stevig genoeg zijn.

Het hart regenereert
trager dan andere organen
en wordt nooit volledig hernieuwd,
dat is wat in het handboek staat vermeld.

dat betekent,
veronderstel ik,
dat iedereen erin aanwezig zal blijven.

[…]

Met het goud van de sterren
de nacht ontschaduwen
de stilte herstellen
met woorden van licht
de tijd niet als verlies
of voorbijheid ervaren
maar van ieder ogenblik
de efemere gloed.
[…]

Zeg me
waarin
graveer ik
je naam?
In de hemel?
Die is te hoog
in de wolken?
Die zijn te vluchtig
In de boom
die geveld en verbrand wordt?
In het water
dat alles wegspoelt?
[…]

In onze kindertijd
waren oude mensen dertig jaar oud
een plas was een oceaan
de dood effen en vlak
bestond niet
later, als jongeren,
vonden wij mensen op hun veertigste oud
een vijver was een oceaan
[…]

Vergeet nooit
de kale berg die vorige lente herleefde
met golven van rode azalea’s
opbarstend uit stroken sneeuw
en achter de verrijzende berg
de hemel
[…]