(18 minuten leestijd)

Hij grijpt naar de borstzak van zijn colbert, haalt er een vierkant glasplaatje uit en legt het met een ostentatieve tik op het brede bureaublad. De vrouw aan de andere kant van het bureau kijkt hij een kort moment in de ogen. ‘Dit de reden van mijn bezoek.’
‘Ik heb de polaroid jaren geleden in een klein stukje onbreekbaar plexiglas laten gieten.’

[…]

Lees meer

(26 minuten leestijd)

Mijn naam is Erwin de wit. Dat is een gewone naam en ik ben ook maar een gewone knul, zo eentje die je op elke straathoek tegenkomt, lang, mager, brildragend en al vergeten voor je erlangs bent. Misschien herinner je me alleen omdat mijn bril steeds omlaag zakt en ik die net zo snel weer omhoogduw.
Een constante handeling.

[…]

Lees meer

(3 minuten leestijd)

Als oorlogsfotograaf kom ik over de hele wereld. Zo’n beetje alle rampgebieden heb ik wel gezien. Het meest is me een reportage bij gebleven van een jaar of 30 terug. Waar ik was doet er niet meer toe want de verschrikkingen lijken allemaal op elkaar. In die bepaalde periode reisde ik met een groep andere fotografen in zo’n gebied rond. Kapot geschoten huizen staken tegen de blauwe lucht af als skeletten, de aarde was verschroeid door het vuur. Nergens was meer iets van leven te bekennen. Langzaam werd de vroeger bewoonde streek ingenomen door de dieren.[…]

Lees meer

(1 minuut leestijd)

De Perseïden, een zwerm stofdeeltjes achtergelaten door de komeet Swift-Tuttle, zijn in donkere nachten goed zichtbaar als ze in onze dampkring verbranden.

Het jaarlijkse vallende meteoren festival bracht vorige week veel volk op de been, of liever: op de rug. Dat geeft het beste uitzicht.

[…]

Lees meer

(3 minuten leestijd)

Ze is dertien als ze op het podium staat en voor het eerst voor een volle zaal en een jury de Bohemian Rhapsody ten gehore brengt.
Ze zingt:

Nothing seems to matter.
Too late, too late, my time has come
Sends shivers down my spine, body’s aching all the time
Goodbye, everybody, I’ve got to go
Gotta leave you all behind and face the truth
Mama, ooh oo ooh
I don’t wanna die
I sometimes wish I’d never been born at all.
Nothing seems to matter.
Nothing seems to matter anymore.

Ze krijgt een staande ovatie. Mensen zwaaien met hun telefoons alsof het brandende kaarsen zijn.

[…]

Lees meer

(10 minuten leestijd)

Hans ligt te woelen in bed, het is klammig en hij hoort de muskieten zoemen. Goddank ligt hij onder de klamboe anders was hij nu al lek gestoken, onder de bulten en vergaan van de jeuk. Hij kijkt naar zijn reiswekkertje, het is bij drieën in de nacht, over een paar uurtjes breekt de dag aan. Toch maar proberen om nog wat te slapen.

[…]

Lees meer

(6 minuten leestijd)

Iedere man krijgt er op een gegeven moment wel in enige mate mee te maken: de midlifecrisis. Je bent aangekomen bij de middelbare leeftijd, overziet wat je hebt bereikt, gaat piekeren en je komt tot de slotsom dat je leven één grote mislukking is. Met een redelijke dosis nuchterheid komen de meeste mannen aardig snel over die dip heen. Maar niet allemaal… sommigen blijven maar piekeren en tobben.
Dat overkwam ook mijn neef.
[…]

Lees meer

(2 minuten leestijd)

Eergisteren had Astrid een volleybaltoernooi. In alle vroeg-te stond ze al op. Een beetje gestrest en prikkelbaar.
‘Shit. De handdoeken zijn op. Nu kan ik ook nog eens een was gaan draaien,’ merkte ze op, terwijl ze de vochtige handdoeken uit de wasmand haalde.
‘Laat maar,’ stelde ik haar gerust. ‘Die stop ik wel in de wasmachine.’ Vervolgens deed ik wat ik beloofde, wat me een liefdevolle glimlach van haar opleverde.
Een half uurtje later ging Astrid ervandoor.
[…]

Lees meer

(1 minuut leestijd)

Onlangs was ik, namens de uitgeverij, aanwezig bij een aangename boekpresentatie in noordwest Groningen, tegen het Lauwersmeer aan. Onder de gasten enkele redelijk bekende auteurs die allen in of rond dat dorp wonen: ze kwamen lopend of op de fiets. […]

Lees meer

(3 minuten leestijd)

Het is maandagmiddag even voor één uur in de middag op zesentwintig januari 2009. Ik heb net op de zaak geladen en pauze genomen. Op mijn gemak stap ik de tankwagen in en trek mijn jas uit. Het is buiten niet overdreven koud maar toch koud genoeg om een jas aan te hebben. De radio staat zachtjes aan en ik bekijk mijn lijst met klanten waar ik van-middag ga lossen. Ik leg mijn map met de rit opdrachten naast me op de stoel en ik start de motor van mijn wagen. Op mijn gemak rijd ik het bedrijfsterrein af en draai de tankwagen de openbare weg op. Het zonnetje staat akelig scherp aan de hemel en even knijp ik mijn ogen iets dicht. […]

Lees meer

(1 minuut leestijd)

Als de voor het eerst in het geel gehulde Mathieu van der Poel zijn overleden opa eert, komen de beelden direct weer boven.
We logeerden in de Dordogne en hoorden dat de Tour de France iets verderop zou passeren. Ruim op tijd reden we naar het parcours. […]

Lees meer

(6 minuten leestijd)

Er was er eens een weesmeisje dat Mieke heette. Mieke was negen herfsten oud en van de boze stiefmoeder kreeg ze altijd slaag. Heel zielig dus. En naast Mieke woonde een prinsesje dat Geneviève heette. Geneviève was ook negen lentes jong, maar de koning was altijd zo druk bezig linten door te knippen dat hij geen tijd had om haar te slaan. Zij was dus niet zielig.
Geneviève mocht van de koning niet met Mieke spelen want ze moest elke dag taartjes eten en met de gouden koets naar dansles. En Mieke mocht van de boze stiefmoeder niet met Geneviève spelen want ze moest elke dag slaag krijgen en vloeren schrobben. […]

Lees meer

(4 minuten leestijd)

Ik ben dood en ik lig in een kist. Dat wil zeggen: mijn lijk ligt daar. Botweg gezegd. Mijn geest, aanwezigheid zo je wil, het ego zelf dus, is er ook maar ziet het tafereel van buiten mijn lichaam. Het is een bijzondere ervaring om van achter een tafel met bloemen en kaarsen naar jezelf te kijken trou-wens. Ik kan niet anders zeggen: voor een dooie zie ik er nog verdomd goed uit. Mijn handen die normaal onhandige en ongecontroleerde bewegingen maken, liggen in serene rust in elkaar gevouwen op mijn borst. […]

Lees meer

( 6 minuten leestijd)

“Hé Peter, tot maandag. Ik ga naar huis.” De werkdag zit er op voor Erik en zijn werkmaatje Peter. Het nieuwbouwproject waar ze mee bezig waren was een welkome afwisseling geweest na de periode dat ze voor een woningbouworganisatie werkten. Iedere dag verschillende adressen om de meest ongure zaken uit toiletten en afvoeren te halen. Soms was de verstopping zo erg dat ze er een rioolreiniger bij moesten halen voordat ze verder konden gaan. Hier een douchekop vervangen die volkomen verkalkt was en daar een nieuw leertje in de keukenkraan. Allemaal kleine klusjes waardoor hij het het gevoel had dat hij meer in de auto zat dan dat hij aan het werk was. […]

Lees meer

(25 minuten leestijd)

Een groepje mannen staan voor het eeuwenoude eiken-woud. Dauwdruppels parelen flonkerend in de ochtendzon.
Siegfried von Steinhoff schudt verwonderd zijn hoofd. ‘Is het nu eindelijk zover Karl-Josef? Zal mijn droom einde-lijk uitkomen?’
Hij ziet er zo knap uit in zijn groene uniform. Karl–Josef Weiss grijpt de schouder van zijn oude vriend.
‘De boom der Engelen,’ zegt de grote man in het Duitse officiersuniform tevreden. ‘Je zult de geschiedenis in gaan, beste Siegfried, ze zullen er nog jaren over praten.’
Siegfried trekt een zakdoek uit zijn jas en snuit zijn neus.
[…]

Lees meer