Hoi…Ik ben Saskia en vol schuldgevoelens. Het schreeuwt letterlijk al mijn pijn!!! Ok…effe terug naar mezelf.
Delete mijn vorige tekst. Wis die letters.
Opnieuw mijn verhaal…
Oké oké
Nu ga ik beginnen met alles. Nou…in ieder geval mijn kant van het verhaal. Ieder verhaal heeft drie kanten. Haar kant, mijn kant en de waarheid. Toch???
Ik heb mijn dochter Elisabeth jaren niet gezien en uit het niets nam ze contact. Ik in extase…happy dancing, maar moet mijn gevoelens op ijsklontjes zetten.
“Mam ik mis je”: Tranen voelen als zoutzuur. Zo diep branden ze mijn huid.
Ik draag de pijn en vervul mijn rol als moeder.
“Bibi, kom naar mij. Ik ben in Sicilië en heb een appartement. Kijk voor een ticket, ik betaal wel”.
Onvoorspelbare wending.
Letterlijk: “Mam? Ik wil je hier, niet zo ver”.
Volgende vlucht ben ik Nederland. In Limburg om precies te zijn in Heerlen. Ik klop aan haar deur als verrassing en ze doet open…my worst nightmare!!!
Ik zie schrik, verdriet en pijn in haar ogen. Ze doet bot en ik voel me teveel…Haar gelaatsuitdrukking lijkt als pop uit Madame Tussaud. Ik streel met mijn vingers over haar wangen. Koud voelt haar gezicht die een grauwe kleur draagt.
Blijkbaar was mijn timing slecht…of juist goed? Of??? Waren haar woorden door de telefoon een “Cry for help”?
Ze vraagt me geïrriteerd binnen en ik twijfel of ik over haar drempel moet gaan. Mijn benen zijn zware bakstenen die ik sleep over de drempel.
“Ik wil naar huis” gonst in mijn hoofd als een beschadigde cd.
Ik schaam me dat ik zo denk. Het is mijn enigste kind…
Mijn prinsesje is jaren aan het slaapwandelen, maar ik kan haar niet wakker maken. Ogen open, maar in diepe slaap…Sneeuwwitje, maar zonder kist (zeven dwergen nergens te bekennen, evenmin de prins op het witte paard).
Brrrr schud effe alles van me af.
Spijt dat ik mijn heerlijke Italië had achtergelaten. Zuid Italië…pure passie en intens in alle opzichten. De bevolking, het eten, respect en Mamma Mia hun gastvrijheid en eenheid!!! Oorspronkelijk zo ver, toch voor het eerst van mijn leven voelde ik me ergens thuis, maar dat is een ander verhaal.
Deur opent ze verder en gaat opzij. Het liefst smijt ze die tegen mijn gezicht. Ik slik een stukje van de zure appel en loop binnen (pfff in deze tijd zat ik lekker sardientjes te grillen op het strand. Wind die mijn krullen strelen en vluchtige zoutwater die de haren in mijn neus bevochtigen).
Terug naar het verhaal…
[…]
Verder lezen? Koop het hele verhaal hier. Kosten € 1,50 + btw € 0,14 + betaalkosten € 0,30 = € 1,94.
Extra donatie aan de schrijver.
Of word abonnee.