Het is marktdag en de schrille stemmen van verkopers weergalmen door smalle straten.
Het gewemel van mannen, vrouwen en kinderen verspreidt gezellige drukte. Muziek van een verkoper van radio’s en de eentonige trommelslagen van een sjamaan verspreiden een sfeer van zorgeloosheid.
Op het dak van een hoog huis staat een jonge vrouw, ze kijkt angstig omlaag.
Maria’s bruine gezicht glanst in het zonlicht, en haar tanden lijken witter als sneeuw.
Naast haar staat een vrouw in oranjerode jurk, aan haar oren bengelen koperen oorbellen. Hannah heeft heuplang rastahaar en is erg knap.
Maria is nog zo jong en toch al hoogzwanger. De zwarte boerka die ze draagt en waarin alleen haar gezicht is te zien, kan dat niet meer verbergen. Ook niet de tranen die over haar wangen sijpelen.
‘Lieverd,’ Hannah strijkt over haar schouders, ze glimlacht troostend, ook Hannah is zwanger. ‘Maak je toch niet zo een zorgen. Het komt echt allemaal goed. Ik heb alles geregeld. Je hoeft nergens bang voor te zijn,’
‘Echt niet?’ Maria staat stram, met haar armen wijd van haar lichaam. ‘Ook niet dat ze zomaar ontploffen?’
‘Wel nee,’ Hannah lacht opbeurend. ‘Ik heb je het toch laten zien? De bakjes zijn leeg, er zit geen springstof in. Ik heb maar net voor Hakim gedaan alsof ik je de echte gordel omdeed. Het ligt onder het bed en jij bent veilig. Wees maar niet bang, je gaat eindelijk naar huis.’
‘Echt waar?’ Maria haalt opgelucht adem en kijkt naar de knappe vrouw op.
Vroeger waren ze geen vriendinnen op school. Nadat ze ontvoerd werden, heeft ze Hannah tijden niet gezien, terwijl Maria al die tijd door vreselijke mannen verkracht werd en geslagen. Ze werd ook gedwongen het moslim geloof aan te nemen.
Maria denkt zo vaak aan haar vredige leven thuis in Chibok. Het was heerlijk om naar school te gaan met haar vriendinnen. Ze was vrij en mocht doen en dragen wat ze wilde. Na de vreselijke ontvoering werd ze zomaar het bezit van een wrede man.
Ze heeft hem 10 dollar gekost en Ferran vond het erg leuk om haar te vertellen dat hoeren duurder waren. Voor de ontvoering hadden haar ouders nooit met haar over trouwen gesproken. Maria dacht zelf nog niet eens aan een vriend, maar zomaar werd zij het bezit van een man.
Ze moest doen wat hij wilde, wanneer hij maar wilde en als ze niet wou. Dan sloeg Ferran haar, niet met zijn hand, maar met een zweep, alsof ze een hond was.
Maria wil dolgraag naar huis, maar regelmatig moest ze op het plein komen van het dorp waar ze woonden.
Daar werden meisjes die probeerden te ontsnappen en weer gevangen, voor haar ogen de vreselijkste dingen aangedaan.
Pas toen ze zo zwanger was, dat je het kon zien, liet hij haar met rust. Tot de baby geboren werd. Marie weet nog steeds niet of het een jongen of een meisje was. Ze kreeg het kind niet eens te zien.
Na een week was ze weer zijn seksslavin. Ferran wou niet ophouden, hij genoot ervan haar pijn te doen, iedere keer als hij haar verkrachtte.
Een maand geleden kwamen er ineens een paar mannen de hut binnen. ‘Je baas is dood,’ zeiden ze en namen haar zonder verdere uitleg, mee.
Even had Maria de hoop vrijgelaten te worden, maar nee. Ze kreeg een nieuwe baas.
Harith. Hij had haar voor slechts vijf dollar gekocht. Hij was veel ouder en eigenlijk ook veel aardiger. Als ze maar voor hem kookte en zijn hut schoonhield werd ze niet geslagen.
Hij wou gelukkig niet vaak seks, want ze was alweer zwanger. Helaas ging ook Harith dood.
Mannen namen haar weer mee.
Maria was doodsbang dat ze weer in de klauwen van een wrede verkrachter zou komen, maar ze werd naar een mooi huis gebracht. Tot haar verbazing waren daar een paar andere schoolmeisjes van Chibok. Hannah, Martha, Jane en Victoria.
Hannah woonde in het mooie huis. Zij was door een man gekocht als slavin, maar hij was zo aardig tegen haar, dat ze verliefd op Hakeem werd en ze trouwden.
Hannah vertelde haar dat Hakeem wilde helpen om alle meisjes weer naar huis te laten komen. Maria wil dolgraag naar huis, maar Hannah zei dat ze geduld moest hebben.
Het is erg gevaarlijk om door Afrika te reizen, daarom moesten zij een sluw plan uitvoeren.
Hakeem heeft een goede vriend, Habib. Maria kende deze Habib niet, maar ze heeft al haar hoop op hem gevestigd, net als de andere meisjes. Habib wil hen namelijk terug naar Kenia smokkelen.
Hannah heeft een plan bedacht. Zij, de schoolmeisjes, moeten doen alsof ze volledig tot het moslim geloof waren bekeerd. Dat het ook hun grote wens is om ongelovigen te straffen. Dat ze daarvoor bereid zijn een bomgordel om te doen en zich op te blazen, midden tussen de ongelovigen.
Hannah liet Maria het zien. De bomgordel zat vol met pakjes verbonden met rode draden. Ook dat deze bakjes leeg zijn. Het kan dus helemaal geen kwaad om deze gordel om te krijgen. Zodra ze de bomgordel om heeft, moet Maria door dit dorp, over een markt lopen. Dan moet ze aan een koord trekken en zichzelf opblazen.
Het is afgrijselijk en Maria was doodsbang toen ze het hoorde. Maar ze kreeg foto’s te zien.
Hannah had Victoria, Martha en Jane al terug naar huis kunnen smokkelen.
Haar vriendinnen staan vrolijk lachend bij hun huis.
Nu is het Maria’s beurt eindelijk terug naar Chibok te mogen.
Maria kan het nauwelijks geloven. Dat dit werkelijk de dag is dat ze eindelijk terug naar huis mag naar haar vader en moeder. Maria voelt haar hart als een dolle slaan vol vreugde, maar ook heeft ze angst om tegengehouden te worden. Angst om weer aan een man te moeten behoren en moeten doen wat hij wil.
Zweet plakte op haar rug en Maria veegt snel haar tranen weg.
Ze hebben vanaf het dak uitzicht op een lange straat, er is markt. Het wemelt van de vrouwen en kinderen in kleurige kleren. Het is een Christelijk dorp. Nergens dragen vrouwen een sluier of boerka. Het is warm op het dak en de zon brandt op hun hoofden, Maria kan dat niet schelen. Ze mag eindelijk naar huis.
‘Zie je, het is zo eenvoudig. Kijk maar.’ Hannah geeft haar een verrekijker. ‘Zie je daar aan het eind van de straat die witte vrachtwagen staan?’
Maria tuurt door de kijker. Ze ziet inderdaad de wagen, er zit een man met een donker gezicht en kaal hoofd achter het stuur. ‘Dat is Habib. Hij wacht op jou, net zoals hij op Martha, victoria en Jane heeft gewacht.’
‘Oh lieveheer geprezen!’ Maria omhelsde Hannah vol vreugde, eindelijk mag ze naar huis.
Oh help… Verschrikt deinst Maria weer achteruit. Het meisje houdt opnieuw haar armen ver van haar lichaam. ‘Het spijt mij, ik wil je niets aandoen.’
Hannah strijkt lachend over haar hoofd. Daarna schikt ze haar lange rasta lokken en haar knappe gezicht zie er lief uit als ze glimlacht. ‘Ach lieverd toch, je weet toch dat de bakjes leeg zijn? Kijk eens?’[…]
Meer lezen? Koop het verhaal hier. 1620 woorden = € 1,62 + btw € 0,15 + € betaalkosten € 0,30 =€ 2,07.
Extra donatie aan de schrijver.