Welkom bij ons magazine

Coronakilo’s

(maart 2020)

Vandaag neem ik het dappere besluit om op de weegschaal te gaan staan. Echt! Shit! Ik schrik me rot als ik de digitale cijfers zie oplichten. Terwijl ik naar de display staar schreeuwt mijn brein om actie. Ik tier en vloek en geef de weegschaal een schop. Vervolgens dans ik op één been over de koude tegels van de badkamer, mijn hand gevouwen om de pijnlijke teen. Waarom nou zo boos om een paar kilootjes zul je denken? Als je weet hoeveel tijd en moeite het kostte om ze juist kwijt te raken dan heb je het antwoord. Er is maar één conclusie. Ik ga mezelf tot de orde roepen, en wel hier en nu.

Sinds onze ‘intelligente’ lockdown ben ik op zijn zachts gezegd iets minder intelligent omgegaan met de periode van verplicht thuiszitten. Moeizamer dan anders, door de aanwas van heuvellandschap op mijn romp, buk ik om mijn zere teen te masseren. De spiegel vertoont een mistroostig beeld. Ik draai opzij. Dat had ik beter niet kunnen doen. Mijn stemming daalt. Ik hou mijn adem in, trek mijn buik naar binnen en strek mijn armen omhoog. Hmm… zo valt het toch wel mee?

De afgelopen weken heb ik te veel actualiteitenprogramma’s  over corona gevolgd, waardoor het aantal bankzituren tot grote hoogte is gestegen. Niet best dus. Wel weet ik, door al de informatie die ongevraagd op mij afkwam, dat appelfiguren van een zekere leeftijd, meer kans hebben om corona te krijgen, dan peren. Het heeft iets te maken met slecht buikvet. Hierdoor kan het coronavirus zich snel vermenigvuldigen, waardoor een dikker persoon zieker wordt, aldus Liesbeth van Rossum, een hoogleraar waarvan ik het boek met de titel ‘VET belangrijk’ heb gekocht. Nou heb ik iets met vet, niet dat op mijn lijf, maar wel met een lekker knapperig speklapje. Het boek bevat echter geen recepten van deze heerlijkheid, maar wel veel nuttige informatie over mijn appelfiguur.

Afijn, actie dus. De keuken poetsen is een goed begin. Dat is wel nodig na al het koken en bakken. De vetspatten op de granieten achterwand verdwijnen als sneeuw voor de zon, het aangekoekte vet in de afzuigkap laat zich wat lastiger verwijderen. Het aanrechtblad glimt weer, nadat ik de witte waas van achtergebleven bloem van baksels heb verwijderd.

Voldaan kijk ik om me heen. Ik heb wel trek in iets. Een kleine beloning misschien? O nee, dat mag niet. Ik duik in de koelkast en vind nog een verwaarloosde wortel in de groentela. Peinzend knaag ik het rimpelige ding weg. Wat nu? Een plan, ik moet een projectplan schrijven. In mijn werk was ik daar best goed in, dus een overzichtelijk plan om die extra kilo’s kwijt te raken moet geen probleem vormen.

Omdat mijn honger nog niet is gestild, knaag ik verder aan het uiteinde van mijn Bicpen. Als ik nu eens begin met een nieuwe dagindeling. Op tijd opstaan, op tijd naar bed, veel beweging, minder eten, kortom meer structuur. Een bladzijde wordt gevuld met een nieuwe tijdschema van de dag. Een volgende wordt verdeeld in kolommen, waar ik mijn dagelijkse gewicht kan noteren. Opportunistisch maak ik daar een maand van, dan ben ik mijn overgewicht toch wel kwijt? Er volgt een bladzijde met suggesties voor ontbijt, lunch en avondeten en ja…, wat een feest, twee maal een tussendoortje. Deze traktatie bestaat uit rauwe groenten, zoveel als ik wil, of één stuks fruit.

   Ik heb nog steeds trek, maar het is nog geen lunchtijd. Een glas water dan maar. Nu komt het onderdeel bewegen. Ik noteer: Iedere ochtend in alle stilte een wandeling, en in de middag een fietstochtje. Het hoogtepunt van de dag wordt mijn gymkwartiertje. Er is nog één vriendin die ik dagelijks mag zien. Ze is nog een tv persoonlijkheid ook. Met de kilogewichtjes binnen handbereik zal ik hupsen en springen. Via programma gemist, en in de beslotenheid van mijn schrijfkamertje wordt Olga Commandeur mijn grootste vriendin.

Het hele verhaal lezen? Betaal hier via Ideal; het minimum bedrag is € 1,50 plus BTW € 0,14 en betaalkosten € 0,30 = € 1.94,, voor het mailen van het verhaal.

Voeg dit verhaal hier toe aan je eigen bundel.

Je kunt ook een donatie overmaken aan de schrijver.

X