Ik lig nog met mijn ogen wagenwijd open…Het is na 4 uur in de nacht. Hoelaat precies weet ik niet. Tijdsbesef heb ik al maanden niet meer. Soms weet ik niet eens in welke dag ik leef.
Ik voel mezelf beetje bij beetje vervagen.
Ik weet niet eens wie ik echt ben. Het voelt alsof ik in momenten ongemerkt mezelf verlies.
Gevochten heb ik tegen iedere beschadiging. Ik vulde elke gat of barst met liters secondelijm. Het stopt maar niet en het blijft ongebroken doorgaan. Nu voelt het alsof ik uiteindelijk dweil met de kraan open….
Zoveel levenservaring en nog eindig ik met een nog grotere pijn, teleurstelling en vooral ben ik zo boos op mezelf. In vluchtige tellen vullen mijn gedachten met een harde echo die deze woorden herhalen en me tot de grond boren. Herhaaldelijke woorden:”Eigen schuld, dikke bult “. Ik sterf een stukje zoals oneindige keren. Verzorg mijn wonden (de ene keer duurt het langer dan de ander) en begin te klimmen naar boven. Steek mijn vingers zo diep in de grond voor houvast. Zonder hulp en tot bloedend toe ga ik door. Diepe putten, afgronden, zwarte wouden en zelfs drijfzand overwonnen.
[…]
Verder lezen? Koop het hele verhaal hier. Kosten € 1,50 + btw € 0,14 + betaalkosten € 0,30 = € 1,94.
Of word abonnee.
Extra donatie aan de schrijver.