Het zweet stroomt in straaltjes langs Moeders rug. Het hengsel van de boodschappentas snijdt in haar hand.
‘Tanya, waar blijf je nou?’
Haar dochter is blijven staan voor de vitrine van de ijssalon.
‘Mama, ik wil een ijsje’
Moeder zucht. Zet haar boodschappentas op de grond Ze had zo gehoopt dat Tanya de vitrine genegeerd had.
‘Kom doorlopen, je krijgt thuis een ijsje. Je weet toch dat Opa en Oma dadelijk komen eten? En we willen ze niet voor een dichte deur laten wachten. Toch?’
‘Ik wil een ijsje!’ zegt ze terwijl ze met haar voet op de grond stampt.
Moeder herkent de jengelende ondertoon in de stem van haar dochter en weet dat het geen zin heeft om bij haar standpunt te blijven. Ze voelt de meewarige blikken van de mensen op het terras van de ijssalon. Die hopen op een mooie scène.
Tanya heeft haar gezicht tegen de vitrine gedrukt en klemt zich met haar handen aan de toonbank.
‘Tanya, het kan echt niet. Weet je wat? We gaan morgen en dan krijg je twee bolletjes ijs.’
Tanya kijkt haar met een pruillip aan. Ze maakt geen aanstalten om met Moeder mee te gaan. Moeder laat haar boodschappentas staan en loopt naar haar dochter die zich steeds dichter tegen de vitrine aandrukt.
‘Tanya kom, we moeten naar huis. Je hebt hier gisteren nog een ijsje gehad. Je krijgt zo vaak een ijsje als we hier langskomen. Alleen vandaag niet.’
‘Ja en gisteren viel mijn ijsje op de grond en heb ik geen nieuwe gekregen.’
‘Ik had je nog uitgelegd dat je een bekertje moest nemen en geen hoorntje. Het ijsje is gesmolten voor je het op had.’
Op het moment dat Moeder Tanya bij de arm pakt en meetrekt, ziet ze hoe haar boodschappentas omvalt. De doos met eieren valt als eerste op de stoep gevolgd door het pak macaroni waarna de sinaasappelen in de goot rollen.
‘Kijk dat heb je er nu van. En nu meekomen.’
Moeders gezicht wordt nog roder dan dat het was. Tanya gilt als Moeder haar aan haar arm meetrekt op weg om de rest van haar boodschappen te redden.
Vanaf het bankje aan de overkant heeft hij het tafereeltje gadegeslagen. Hij herkent haar wel, die buurvrouw van een paar huizen verderop. Samen met dat jengelende blaag van haar. Hij heeft vaak op het punt gestaan haar aan te spreken op het gedrag van die kleine rat. Maar hij heeft het niet gedaan. Hij staat op en steekt over. Raapt de sinaasappels uit de goot. Hij is eerder bij de boodschappentas dan zij en reikt haar deze met een glimlach aan.
‘Alsjeblieft, en hier is je tas en de sinaasappelen. En de eieren. Ik hoop niet dat ze kapot zijn.’
Haar donkere ogen kijken hem wantrouwend aan. Ze heeft rode vlekken in haar hals en haar bovenlip trilt. Ze lijkt van dichtbij in niets op de hooghartige vrouw waarvoor hij haar hield.
Moeder kijkt hem aan. Is dat niet die buurman van een paar huizen verderop? Die drie keer per dag met die lelijke hond van hem langs haar huis komt en het beest tegen haar heg laat plassen?
‘Dank je wel.’
Met iets dat op een glimlach lijkt knikt ze hem toe en neemt de tas van hem aan, draait zich om op zoek naar Tanya die teruggelopen is naar de ijssalon.
‘Zo te zien heeft ze zin in een ijsje.’ ‘Ja, alleen het komt me nu helemaal niet uit. We krijgen zo visite.
[…]
Verder lezen? Koop het hele verhaal hier. Kosten € 1,50 + btw € 0,14 + betaalkosten € 0,30 = € 1,94.
Extra donatie aan de schrijver.
Of word abonnee.