Ergens in het land tussen Mechelen en de Maas, vlakbij Maasmechelen is een omgeving met bossen, bosjes en vlakke stukken, stukken waar je met je ros even een snelheid kan maken, als ware je onderweg naar een verboden liefde
Verboden was de liefde niet, iedereen wist er zelfs van; de wederzijdse ouders waren op de hoogte van hun relatie. Ook dat was niet vreemd want van beide kanten zag men graag dat de families via de echt aan elkaar verbonden werden.
Luna had haar naam te danken aan de volle maan die de aarde verlichtte toen zij via het baren van haar moeder ter wereld kwam, de eerste weken met de ogen dicht, maar hoe langer ze bij ons was des te meer ging zijn zien.
En toen Pupo, Luna was inmiddels veertien, in haar leven kwam kon ze haar ogen niet geloven, de schoonheid die deze jongeman uitstraalde had zij nog nimmer in haar jonge leven gezien.
Dat hij nu met gezwinde spoed naar haar onderweg was, was niet zo vreemd. Hij had in Luna een schoonheid gezien die geen ander ooit in haar had waargenomen.
De Maasmechelerheide rook naar de lente, straalde als de lente en voelde als de lente.
Pupo hoefde zijn paard niet aan te sporen, het begreep uit zichzelf wat een bijzondere dag dit moest zijn. Zijn baas zat zo licht in het zadel en het weer en de omgeving waren van zulk een pracht dat het kon niet anders of hier was een groot geluk onderweg.
Luna stond wat in de bosjes langs het wagenpad verscholen. Ze was net bezig haar jurk rondom haar borsten wat te schikken – ze vond dat ze een te diep decolleté had – toen ze achter zich hoorde:
‘He, welk een schoonheid hebben we hier. ‘
Luna, zich niet bewust van de kwaadaardigheid van mannen, stelde zich voor als Luna van Dilzem Stokken.
‘En wat doet deze bevallige dame zo verstopt in de bosjes?’ De man knoopte onderwijl zijn broek los en liet hem zakken.
Luna, hoewel verliefd op Pupo, had nog nooit een man zonder broek gezien; had zichzelf zelfs niet afgevraagd hoe het onderlichaam van een man eruit zou zien, dat het anders zou zijn dan het hare.
Haar reactie bleef hangen tussen schrik, verbazing en bewondering.
‘Niet zo preuts, ‘ zei de man, ‘Je vormen verraden dat je wel toe bent aan een avontuur met een man. ‘
Luna kon geen woord uitbrengen en bleef naar het slap hangende lid van de man staren. Wenste zij nu gered te worden door Pupo of werd haar nieuwsgierigheid zo geprikkeld dat ze ’s mans lid wel in haar hand wilde nemen.
De man, de broek inmiddels tot op de enkels, naderde haar met kleine pasjes, zijn lid begon van opwinding dikker te worden.
Luna deed stapjes achteruit en zei: ‘Ik geloof niet dat ik dit wil. ‘
[…]
Verder lezen? Koop het hele verhaal hier. Kosten € 1,50 + btw € 0,14 + betaalkosten € 0,30 = € 1,94.
Extra donatie aan de schrijver.
Of word abonnee.