Welkom bij ons magazine

Maagresistente darmen

Maagresistente darmen

Bart J.G. Bruijnen

Volgens Tiffany ging de laatste screentest goed. Het was misschien jammer dat de camera niet aanstond, maar al met al lukte het haar om haar kleren aan te houden.

Het toneelstuk Het geheim van stront en kauwgum was een topwerk; alsof dichte letterwolken in eindeloze druppels uit zwanger papier stroomden, in clusters die naar het oneindige vlogen en alle emoties vastknepen, woord na woord. Nota bene Thorvald Mandela, de grote Roemeense wiskundige, had het naar het Nederlands vertaald vanuit het Fries.

In het Fries was het een historisch stuk over een of andere straaljagerpiloot die een pen zocht. In het Nederlands bleek het een klucht met heel veel deuren, een banketbakker en een reisagent.

Regisseur Amor Kaduuk was al tien jaar bezig om het project van de grond te krijgen. Het moest zijn opus magnum worden – als een zee van de puurste dictie in een diamanten decor, golvend onder de manie van de acteerkanonnen van weleer, als een woeste branding van dansachtige bewegingen, waarmee de prijzenregens van links en rechts elkaar op die plek zouden treffen, zo moest het geheel de zalen opzwepen tot schreeuwen en stampen.

Hij wilde dan ook graag iets origineels toevoegen – en dat originele was dat in de bewuste opvoering alle mannenrollen ook daadwerkelijk door mannen werden zouden worden, terwijl uiteraard alle vrouwenrollen, zoals gebruikelijk, nog steeds door ruimdenkende meisjes zouden worden vertolkt. De awards zouden op hem afkomen – als een perfect gespierde, goed doorvoede hengst die na het vernielen van zijn staldeur over de heuvel galoppeert omdat hij gehoord heeft dat het water in het stroompje beneden die dag in de aanbieding is.

De tv-rechten waren al verkocht nog voor er een acteur of actrice gecast was! Maar toen gebeurde er iets wat niemand had voorzien. Ineens werd het mode en regel openluchtvoorstellingen te houden. En Het geheim van stront en kauwgum speelde zich binnen af. In de openlucht zou het nergens op slaan.

Amor zat met zijn handen in zijn haar. (Zijn wenkbrauwen, welteverstaan, want hij was zo kaal als een neet die net een uitvoerig bezoek aan de kapper had gebracht.) Vrienden wilden Amor wel helpen en kwamen met ideeën aan – met een miezerig geblèr, als klapdeuren in een kapperszaak die langzaam langs een wasmand glijden, daar neergezet door de stagiaire, die net na een vrijpartij ongewenst gezoend is.

‘Als je van die grote rat nou eens een kleine bever maakt!’ zeiden ze. Of: ‘Je zou hen in die scene toch ook gewoon koffie kunnen laten drinken, in plaats van thee!’

Amor zag er allemaal niks in, vooral niet in het uit verveelde huisnijverheid geboren schilderij waar zijn op twaalf na beste vriend, met alle goede bedoelingen, mee aan kwam slepen. En toen, pardoes – het was een koude winternacht – zag Amor het licht. Hij pakte het script en begon met schrappen. […]

Verder lezen? Koop hier het hele verhaal. kosten € 1,50 + btw € 0,14 + betaalkosten €0,30 = € 1,94.

Extra donatie aan de schrijver

X