Hij stelde zich desgevraagd op zo’n toon met zijn achternaam voor dat de ander het daarmee maar moest doen en als die daar dan geen genoegen mee nam en hem naar zijn voornaam vroeg herhaalde hij zijn achternaam zuchtend alsof hij in eerste instantie al niet duidelijk genoeg was geweest. Als kind was zijn voornaam als roepnaam geen probleem, toen sneden de naamgrapjes nog geen hout. En toen ze dat wel begonnen te doen, zeker toen de beelden op de sigarettenpakjes hun schaduw wierpen op de illusie van onmetelijke rijkdom en zorgeloos geluk, besloot hij zijn voornaam achterwege te laten en zich alleen met zijn achternaam voor te stellen. Als adolescent had dat nog iets studentikoos, maar toen er geld verdiend moest worden was het aan de ander om er dus maar wat mee te doen en ging hij ruim voor zijn dertigste door het leven als meneer Stuyfersant. P voor intimi. Dat dan weer wel.
Maar verder was niets menselijks meneer Stuyfersant vreemd. Zo was hij er ook wel eens met zijn hoofd niet helemaal bij en dwaalde hij af terwijl hij bleef functioneren. Dan deed hij gewoon wat hij verondersteld werd te doen, bijvoorbeeld verantwoord deelnemen aan het verkeer terwijl hij zich stukbeet op bijvoorbeeld een schaakstelling. Dat ging hem makkelijk af. Sommige mensen zijn heel goed in staat om tegelijkertijd meerdere taken uit te voeren. De evolutie is een permanente bron van verwondering.
De schaakstelling als hersengymnastiek is geen toeval. Naast zijn baan als softwareontwikkelaar bij de Belastingdienst, ging alle tijd van meneer Stuyfersant op aan het bestuderen en als het even kon naspelen van een keur aan actuele of historische schaakpartijen, twee schaakcompetities, een landelijke en een in clubverband, het misschien nog wel verder opvoeren van zijn toch al niet onverdienstelijke Elo-rating en, dat vond hij misschien nog wel het allerbelangrijkst, de verdediging van zijn recht op het eerste bord van zijn schaakvereniging. Want dat was voor meneer Stuyfersant eigenlijk de enige uitdaging van de clubcompetitie. Op een dag, een opvallend helder stralende dag, had hij na zijn werk snel het openbaar vervoer genomen, een trein en een bus, om thuis nog even wat te eten zodat hij op tijd op het clubhuis van de schaakvereniging kon zijn voor de clubcompetitie. Die avond stond de wedstrijd op het programma tegen de jongen die zich al snel na zijn lidmaatschap van een jaar geleden opgewerkt had naar het tweede bord. Een contactgestoorde student die tegen hem al een paar keer een remise had afgedwongen waar winst in alle eerlijkheid tot de mogelijkheden had behoord als hij wat meer geduld had kunnen opbrengen. Vanuit zijn huis was het ongeveer twintig minuten fietsen naar het clubhuis en tegen de tijd dat hij op zijn fiets stapte leek het wel alsof de helderheid van die dag ondanks het tijdstip ook een tandje bijzette.
[…]
Verder lezen? Koop het hele verhaal hier. Kosten € 1,50 + btw € 0,14 + betaalkosten € 0,30 = € 1,94.
Extra donatie aan de schrijver.
Of word abonnee.