Het meisje bij het benzinestation
Peter den Hollander
Ze staat er elke dag, bij het felverlichte benzinestation. Ze heeft een sigaret in haar mond en leunt uitdagend op één been. Ze draagt een wit topje, een versleten, zwarte joggingbroek en gympen. Haar haar lijkt in maanden niet gewassen. Ze spreekt mannen aan die getankt hebben en het benzinestation in lopen. Ze pakt ze bij hun arm en gooit haar sigaret weg vlak voordat ze door de automatisch opengaande deuren met hen mee naar binnenstapt. Sommigen duwen haar weg, anderen reageren geamuseerd.
In het tl-licht van het station zie ik hoe ze binnen geanimeerd met een man praat. Zij lacht, de man lacht. Ze pakt iets uit een schap en houdt het omhoog. De man knikt. Even later komt ze triomfantelijk met een Mars naar buiten, gaat op een van de afgeronde betonnen blokken voor de pui zitten en pelt de wikkel van het snoepgoed.
Ik zie haar daar telkens als ik tank. Ze loopt nooit met mij mee. Toen ik voor een derde keer ging tanken en haar weer zag, heb ik haar lang geobserveerd en zag ik hoe ze mannen aanklampte. Ik merkte dat ze een bewuste keuze maakte. Ze liet er veel voorbijgaan, ook degenen die iets tegen haar zeiden. Ze sprak enkel die mannen aan die niet alleen in een auto zaten, daarom had ze ook geen aandacht voor mij.
Ze staat er elke dag, bij het felverlichte benzinestation. Ze heeft een sigaret in haar mond en leunt uitdagend op één been. Ze draagt een wit topje, een versleten, zwarte joggingbroek en gympen. Haar haar lijkt in maanden niet gewassen. Ze spreekt mannen aan die getankt hebben en het benzinestation in lopen. Ze pakt ze bij hun arm en gooit haar sigaret weg vlak voordat ze door de automatisch opengaande deuren met hen mee naar binnenstapt. Sommigen duwen haar weg, anderen reageren geamuseerd.
In het tl-licht van het station zie ik hoe ze binnen geanimeerd met een man praat. Zij lacht, de man lacht. Ze pakt iets uit een schap en houdt het omhoog. De man knikt. Even later komt ze triomfantelijk met een Mars naar buiten, gaat op een van de afgeronde betonnen blokken voor de pui zitten en pelt de wikkel van het snoepgoed.
Ik zie haar daar telkens als ik tank. Ze loopt nooit met mij mee. Toen ik voor een derde keer ging tanken en haar weer zag, heb ik haar lang geobserveerd en zag ik hoe ze mannen aanklampte. Ik merkte dat ze een bewuste keuze maakte. Ze liet er veel voorbijgaan, ook degenen die iets tegen haar zeiden. Ze sprak enkel die mannen aan die niet alleen in een auto zaten, daarom had ze ook geen aandacht voor mij.
Langzaamaan raak ik geobsedeerd door haar. Ik tank op verschillende dagen en tijden. En telkens is zij daar ook. Na een keer of tien begroet ik haar met een knikje. Ze glimlacht en begroet mij terug: ‘Hoi… Jij komt hier ook vaak,’ zegt ze.
‘Jij woont hier,’ reageer ik.
Ze haalt haar schouders op: ‘Ik hou van de benzinegeur en de chocoladesmaak van Mars.’
Uiteindelijk rijd ik niet meer naar het station voor benzine, maar om haar te zien.
Nadat ze een paar keer geweigerd heeft koffie met me te drinken, zit ze nu naast me op een hoge kruk. Ze warmt haar handen aan het kartonnen bekertje. Ze zwijgt en drinkt de beker leeg. ‘Ik ga weer, da-ag,’ zegt ze , gaat naar buiten en installeert zich weer op een van de betonnen blokken. Ik gooi de lege bekers in de prullenbak en terwijl ik haar passeer, zegt ze: ‘Dank je wel.’ Ik knik. En als ik achter het stuur zit, zie ik dat ze met een andere man het benzinestation ingaat.
Ze is de hele dag in mijn gedachten. Ik kan me slecht concentreren. Ik krijg dossiers die ik half heb afgewerkt terug op mijn bureau: ‘Kijk hier nog even naar, er ontbreekt nog wat informatie.’
De neiging om meteen na kantoor naar het benzinestation te rijden, onderdruk ik, ik eet een Big Mac menu bij McDonald’s. Op weg naar huis rijd ik toch even langs het station om te zien of ik haar zie zitten. Er staat een man bij haar met wie ze in gesprek is. Thuis kan ik me niet concentreren op de talkshow: pratende hoofden, dat is wat ik zie.
…….Dit is 75% van het verhaal
Verder lezen? Bestel het complete verhaal hier. Kosten 726 woorden x €0,001= 0,73 het minimum bedrag is € 2,50 plus BTW € 0,23 en betaalkosten € 0,30 = € 3,03.
Maak een donatie over aan de schrijver.