Het was al licht. Met half geopende ogen keek Wiel op de wekradio. Bijna tien uur. Aan de late kant, maar dat was een opluchting wist hij vaag nog, maar waarom ook weer? Langzaam liet hij de avond in Het Wolfshol van gisteren opnieuw langs zijn geest trekken. Er was veel gefeest, dus gedronken, ook door hemzelf. Wat was het ook weer voor een dag vandaag? Niet alleen zaterdag. Oh natuurlijk. Hij had geen wekker gezet en gelukkig had hij ook geen kater. Hij was nu volledig wakker, bijna helemaal scherp.
Wiel herinnerde zich dat hij had gedacht: Wat zal ik gaan doen morgen? Helemaal niets! Pensioen, heerlijk. Doorsoezelen.
Hij snoof de odeur van de ochtend op. Het drong tot hem door dat er een geur tussen zat die hij niet kende.
Wiel keek om, draaide zich en schrok, want hij keek recht in de blauwe ogen van een heerlijk gezicht.
‘Ken ik jou?’ Vroeg hij stomverbaasd.
‘Dat vroeg je gisteravond ook al.’
‘Mijn makke,’ een ‘slecht geheugen. Hebben we… uh.?’
‘Ik kan het me niet herinneren. Ik geloof het niet.’
In de rimpels van haar gezicht vormde zich een prachtige glimlach. ‘Hoezo?’
‘Hoe heet je ook al weer?’
‘Aagje.’
[…]
Verder lezen? Koop het hele verhaal hier. Kosten € 1,50 + btw € 0,14 + betaalkosten € 0,30 = € 1,94.
Extra donatie aan de schrijver.
Of word abonnee.