Welkom bij ons magazine

Omie’s verhaal

Het zachte getrippel van vier onschuldige kindervoetjes weergalmde doorheen de grote, open ruimte. De twee kinderen kwamen tot stilstand naast hun majestueuze maar zachtaardige grootvader. Ze keken braaf naar boven, met een blik die balanceerde tussen eerbied en milde schrik, het soort gevoel dat het modale kleinkind wel dikwijls ervaart.

‘Opie?’ vroeg Rho met een teder stemmetje,

‘Wil je ons alsjeblieft nog eens vertellen over Omie?’

Opie glimlachte naar Rho. Hoe kon hij ooit iets weigeren aan die bengels. Hij prees zich gelukkig dat zijn kleinkinderen zoveel interesse toonden in zijn jonge leven. Het herinnerde hem aan de periode waarin hij sterk en viriel was, en hij vond het prettig om verhalen van vroeger te delen met die twee geweldige kinderen. Op de een of andere manier putten zowel hij als zijn kleinkinderen kracht uit de verhalen over Omie, die haar hele leven voor hen had opgeofferd en op die momenten weer even bij hen was, waar ze thuis hoorde.

Hoewel hun kleinkinderen haar nooit persoonlijk gekend hadden, noemden ze hen toch steevast Opie en Omie, en haar naam had minstens evenveel waarde als de zijne. Ze leken ook zo op haar; afgezien van enkele bescheiden en subtiele verschillen hadden ze dezelfde kern. Telkens ze hem aanspraken met ‘Opie’ maakte zijn hart een sprongetje. Hij was erg gesteld op de benamingen Opie en Omie. Sommige kinderen noemden hun grootouders steevast Pépé en Mémé, of Bomma en Bompa, wat hij verschrikkelijk oubollig vond klinken.

‘Wel, alles begon eigenlijk met Omie,’ vertelde hij opgetogen terwijl hij aan zijn imposante baard frunnikte. Hij verzorgde zijn baard wel, maar zoals elke man peuterde hij wel eens aan de uiteinden waardoor er hier en daar uitsteeksels ontstonden, tot groot jolijt van zijn kleinkinderen. Zo nu en dan noemden ze hem Opie Spike. Zijn echte achternaam was Croon, maar hij vond Opie Spike eerlijk gezegd veel beter klinken dan Opie Croon. Omie had het moeten horen, ze zou het geweldig gevonden hebben.

‘Omie was adembenemend toen ze jong was.’ Er verscheen een zachte lach op zijn gezicht, en hij voelde zich weer vederlicht worden.

‘Ze had enorm veel ambitie, veel meer dan iedereen in deze familie ooit gehad heeft. Ze raasde door het leven!’, vervolgde hij op ontzaglijke toon. Rho en haar broertje giechelden en luisterden zo gefascineerd dat er haast sterretjes in hun ogen verschenen.

‘Tijdens haar korte leven raakte ze zoveel mensen,’ zei Opie, ‘en ze had zoveel charisma! Overal waar ze opdook werd er over haar gesproken’. Hij bleef enkele seconden stil en pulkte opnieuw aan zijn baard.

‘Ze was toch zo snel in alles. Dat was meteen ook haar ondergang.’ Een serieuze blik verscheen op de onschuldige gezichtjes van zijn kleinkinderen, die aandachtig luisterden.

‘Zie je, door haar vooruitstrevende drang wou ze alles te snel hebben. Omie Croon was zo besmettelijk dat het merendeel van de populatie binnen de kortste weken resistent was aan haar. Ze kon nergens nog overleven.’ Opie zuchtte en schudde bedroefd zijn hoofd.

‘Onze hele familie was bijna uitgeroeid door haar ambitie, ze werd te roekeloos,’ hij werd geagiteerder en begon luider te spreken. ‘Maar toch is dit niet allemaal Omie’s schuld. Het zijn die verdomde Antilichamen die door haar hoge infectiegraad plots in iedereen zaten. We zetten het hen betaald!’ riep Opie Spike uit, terwijl zijn kleinkinderen elkaar bevreesd aankeken. Rho had al gehoord van de afschuwelijke Antilichamen. Zij waren de reden waarom hun familie ononderbroken inventief moest zijn met de transformatie van hun uiterlijk. Zodra ze ergens herkend werden, werden ze geneutraliseerd, en een rilling besloop Rho bij die akelige gedachte.

‘Omie heeft ons op het laatste nippertje kunnen redden door zich schuil te houden in de gastheer waar we nu in zitten,’ zei Opie eerbiedig. Hij wees naar de omgeving waar ze in zaten. ‘Ze heeft haar leven gegeven voor mij, en zo zijn jullie ontstaan.’

‘Zitten we hier daarom al een jaar opgesloten?’, vroeg Pi.

‘Dat klopt,’ zei Opie Croon, ‘in deze immuungedeprimeerde man zijn geen Antilichamen die ons kunnen aanvallen, waardoor we zonder problemen van gedaante kunnen veranderen.’ Hij frunnikte in zijn baard, en vlocht er een nieuwe, ongeziene spike in. Zijn kleinkinderen keken vol ontzag naar zijn borstelig aangezicht. ‘

[…]

Verder lezen? Koop het hele verhaal hier. Kosten € 1,50 + btw € 0,14 + betaalkosten € 0,30 = € 1,94.

Of word abonnee.

Extra donatie aan de schrijver.

X