Welkom bij ons magazine

Zak er maar in…

Zodra de blaadjes beginnen te vallen, valt er bij mij ook altijd iets. En wel, zwaar op mijn maag, namelijk: hoe doorsta ik ook dit jaar die ene maand? Ja, die ja. Zo ook in 2008.

Ik kijk zoals altijd een keer terloops op het toilet op de verjaardagskalender en zie de “D-maand” alweer als een soort D-day op me af komen. Er doemen ook direct allerlei d-woorden bij me op: depressie, diarree, drukte, disaster. Dat kan geen toeval zijn. Die woorden slaan op mij en op hoe die maand op mij drukt, mij doordringt, mij doordrenkt en doorspekt van stress….oftewel…doodergert! Woorden die goed weergeven hoe ik mij voel in de rollen van Sinterklaas en de Kerstman, naast de toch al zwaar onderschatte moederrol die ik dagelijks al naar eer en geweten probeer te vervullen. Ik kan die twee corpulente, bebaarde grijsaards er daarom echt niet bij hebben  en stel hun komst dan ook het liefste uit onder het mom van ‘zie ik ze niet, dan zijn ze er ook niet.’ Hoe stom kun je zijn.

In ieder geval deed ik één ding al wel goed en dat was het tijdig laten maken van verlanglijstjes door mijn drie kroonjuwelen: mijn drie schatjes van kinderen. Laat dat maar aan hen over, geen kind maakt uitvoeriger en langere verlanglijstjes dan die van mij, je kunt er zo het hele huis mee behangen. Geheel voorzien van aanwijzingen ‘bei Bart Smid’ en  vriendelijke berichten als ‘liefe Sinterklaas’.  Destijds nog aandoenlijke teksten, ruim tien jaar later een gruwel en reden voor een ‘goed gesprek’ met kind en mentor. Maar goed, we schrijven 2008.

Mijn oudste zoon van zeven had op zijn waslijst bij één cadeau aangegeven dat dit zijn ‘liefelingskandoo’ zou zijn. Een één of ander spel dingetje (mijn zoon zou zeggen: nee mam, dat heet een gadget), met een naam die klonk als een klok maar die ik ruim tien jaar later natuurlijk allang vergeten ben. Dat apparaatje had in ieder geval te maken met drie charmante doch uiterst fictieve animeermeisjes: de Totally Spies. Sam, Alex en Clover. Net als K-3 bestaande uit een blonde, roodharige en zwartharige schoonheid. De ‘gadget’ was een rond,  knalroze en veel lawaai makend gevalletje waarmee je, zogenaamd uiteraard , kon bellen, muziek maken en andere herrie veroorzaken. Weet ik veel: je moeder gek maken in ieder geval. In de productomschrijving had net zo goed kunnen staan: Een irritant, nutteloos en totaal pedagogisch onverantwoord cadeau waarmee uw kind u tot wanhoop kan drijven. Maar goed, dat stond er niet en je bent op dat moment niet z’n moeder maar z’n gulle goedheiligman dus wat doe je, je koopt dat ding… veel te laat. Ik dacht nog: wat kan er gebeuren, hoe moeilijk kan het zijn, zo gewild is zo’n prul toch niet? Met die goedkope look en de belachelijk hoge prijs van een tientje of vier, dat koopt niemand… Uitverkocht. Vier speelgoedwinkels binnen een straal van enkele kilometers, noppes. Drie speelgoedwinkels en een zeer verruimde zoekstraal verder, nada. Het zweet breekt je uit, ook al omdat je voor die andere twee bloedjes in veel te lange rijen hebt gestaan bij de kassa, de eindejaarsuitkering er al doorheen gejaagd hebt voordat die op je bankrekening gestort is maar vooral omdat D-day elk uur dichterbij komt. Je bent de wanhoop nabij en twee weken voor pakjesavond grijp je naar je laatste hulplijn: het internet. En goddank, er is nog een laatste (!) exemplaar. Zou Hij dan toch bestaan? (ik laat graag aan u als lezer over wie bedoeld wordt met ‘Hij’) Hoe dan ook: de ultieme wens is besteld en de levertijd is tien dagen, ruimschoots op tijd, alles komt goed. Én, alsof je beloond wordt voor al je genomen moeite, komt, surprise surprise, het geschenk al na een week binnen. Je glansrol van Sinterklaas kan niet meer stuk. Denk je. Op zondagochtend komt een zwaar verbaasde maar ook enigszins teleurgestelde zevenjarige je kamer in.

‘Mama?

‘Ja?’

‘Sinterklaas heeft niks in onze schoenen gedaan.’

Even is het doodstil. Je denkt: dit hoor ik niet goed. Maar dan: hoor wie klopt daar kinderen? Het is het hart van Sint dat tekeer gaat als een dragonder. Godfried van Bourgondië! Hoe kon ik dát nou vergeten? En vooral: hoe los ik dit nu weer op?

[…]

Verder lezen? Koop het hele verhaal hier. Verder lezen? Koop het hele verhaal hier. Kosten € 1,50 + btw € 0,14 + betaalkosten € 0,30 = € 1,94.

Extra donatie aan de schrijver.

X