Welkom bij ons magazine

Zwart-wit met een kleuraccent

Ze weet nu bijna alles van hem. Waar hij woont, wat hij in zijn vrije tijd doet en waar hij zijn dagelijkse boodschappen haalt. Alleen de dinsdagavond is nog een raadsel.

Op de winderige parkeerplaats van de supermarkt grist ze het ‘gemakkelijk-koken-soeppakket’ en de fles rode wijn uit de winkelwagen. ‘Bereidingstijd 30 minuten’, staat er op. Dat zou net kunnen. Rik heeft een cliënt om half acht. Elke dinsdagavond kookt ze, doet snel de boel aan kant zodat het huis toonbaar is en de cliënt door de woonkamer naar de achterliggende spreekkamer kan worden geleid zonder dat er te veel ‘persoonlijks’ zichtbaar is. Rik houdt daar niet van.

Om kwart voor acht begint haar yogales. En om half elf is ze weer thuis en drinkt ze een glaasje met Rik op de kalfsleren bank. Het is een vast ritueel geworden. Het slijt erin is als de licht ruwe, kalende plekken op de bank, waar Rik en zij hun vaste plek hebben.

Rik is meestal moe van het gesprek met de cliënt. Of, zoals hij zelf zegt, ‘moe en verzadigd van de vele indrukken die de cliënt achterlaat’. Zij is loom en slaperig van de yoga.

Maar vanavond zal het anders zijn.

‘Ik ga straks voor de les even langs Susan. Ze heeft het moeilijk’.

‘Dat is goed, hoe laat ga je?’ Rik staat naast haar in de pan met goulashsoep te roeren. Zij schuift de resten van de uien, de knoflook, paprika en zoete aardappel het groene GFT-bakje in.

Het kookeiland is de plek waar ze elkaar aan het einde van elke dag tegenkomen als zeilboten die met gestreken zeil, voortbewogen door een hulpmotor, aanmeren. Ze zoeken zorgvuldig hun eigen plek weer, naast elkaar, zonder elkaar te veel in het vaarwater te zitten, zonder langs elkaar te schuren of elkaar zelfs te rammen. 

De één gaat koken en de ander hangt er een beetje om heen. ‘Hoe was je dag, wil je een kopje thee, of alvast een glaasje wijn?’. ‘Staat het vuur niet te hoog?’. ‘Let je wel op de aardappeltjes in de oven, het ruikt een beetje aangebrand’.

Rik dekt de tafel vandaag. De keuken is strak ingericht. Alles is op elkaar afgestemd, qua vorm en kleur. ‘Zwart-wit met hier en daar een kleuraccent’, had de interieuradviseur het genoemd. Zo willen ze het graag: een overzichtelijk leven, allebei werk, een carrière, succeservaringen, een strak huis, geen huisdieren, geen kinderen. Zo nu en dan een interessante Citytrip.

Ze schenkt de soepkommen vol en snijdt het ambachtelijk brood in dikke plakken. Zo hoort dat. ‘Ga je dan daarna wel naar yoga?’. Ze schrikt. ‘Au, verdorie’. De bloeddruppels uit haar vinger dringen zich al in het brood. ‘Pas op, je bent er niet bij met je hoofd’. Hij haalt een pleister uit het medicijnkastje. ‘Ik heb alleen weinig tijd, dat is alles’.

Tien voor zeven stapt ze op de fiets. Als ze maar niet te laat is. Ze trapt flink door. De wind is guur. Nog één straat en dan afslaan naar rechts en dan kan ze al zien of het licht brandt of niet. Gelukkig, hij is nog thuis. Ze stapt af en zet haar fiets op de vertrouwde plek tegen de met graffiti bekladde muur. Ter hoogte van het rood-geel-paarse ‘FUCK YOU’ gaat ze, zoals steeds, zo dicht mogelijk tegen de muur staan. Zo heeft ze, zelf ongezien, een goed zicht op de voordeur. De zware deur, met een hoge stoep ervoor en een hele serie bellen met naamplaatjes onder elkaar op de deurpost, staat op haar netvlies gebrand. Rond deze tijd is het een komen en gaan van jonge mensen die nonchalant-gewichtig met een tasje van de supermarkt naar binnen of naar buiten gaan. Ze verwachten nog alles van het leven. Ze hoeven alleen maar op de juiste plek te wonen, de juiste mensen te ontmoeten, de juiste spullen te kopen en het succes zal hen overspoelen als een aanhoudend verkoelend golfje aan het strand op een warme zomerdag. Tot een paar maanden geleden leefde ze ook met die illusie.

Daar komt hij naar buiten, het schepsel dat haar sinds een klein half jaar geheel in bezit heeft genomen.  Kwart over zeven. Ze slaat het nauwkeurig op in haar geheugen. Ze zal hier een paar keer achter elkaar moeten gaan staan op dinsdagavond na zevenen, om te ontdekken of er een patroon in zit.

[…]

Verder lezen? Koop het hele verhaal hier. Kosten € 1,50 + btw € 0,14 + betaalkosten € 0,30 = € 1,94.

Of word abonnee.

Extra donatie aan de schrijver.

X