Beschrijving
[…]
Mijn jaren dragen de cijfer 44. Ik lig op de bank en kijk naar beelden op tv. Het lijkt alsof ik een stomme film van de tijdperk Charlie Chaplin kijk.
Mijn hoofd maalt en roept zonder pardon herinneren op waar ik niet op wacht.
Flashbacks doorboren mijn uren onverwachts. Ik huiver en probeer met alle macht dit te onderdrukken.
Het lukt niet…
Ik begin te twijfelen aan mijn verhaal.
Iedereen wijst makkelijk met de vinger naar mij. Hoe hard ik ook probeer…niemand luistert. Mijn woorden worden met ronddraaiende ogen ontvangen.
Ik voel in mijn ziel de hitte en ruik het schroeien van de brandmerk die ze diep plaatsen. Ik blijf achter met een litteken die een symbool staat voor…slachtofferrol en verhalenverteller.
[…]
Extra donatie aan de schrijver.