Beschrijving
Eergisteren had Astrid een volleybaltoernooi. In alle vroeg-te stond ze al op. Een beetje gestrest en prikkelbaar.
‘Shit. De handdoeken zijn op. Nu kan ik ook nog eens een was gaan draaien,’ merkte ze op, terwijl ze de vochtige handdoeken uit de wasmand haalde.
‘Laat maar,’ stelde ik haar gerust. ‘Die stop ik wel in de wasmachine.’ Vervolgens deed ik wat ik beloofde, wat me een liefdevolle glimlach van haar opleverde.
Een half uurtje later ging Astrid ervandoor.
‘Dit wordt voor mij wel een saaie dag hoor,’ verzekerde ik haar bij het afscheid. Toen ze de deur achter zich sloot, begon ik aan een heerlijk ontspannen dag.
[…]
Extra donatie aan schrijver.